Η αυτοβιογραφία ενός πληρωμένου φονιά Νο.6

άρχισαν


να τον βαράνε χωρίς αιτία. Τους είχε δώσει μέχρι και τα σώβρακα του, αλλά


παρ' όλα αυτά οι αραπάδες του όρμησαν φωνάζοντας σαν παλαβοί, <Κουφάλα


ασπρουλιάρη, πουτάνας γιε, Μπήξε, Δείξε>. Τελικά τον χτύπησαν στον σβέρκο


με τον υποκόπανο μιας καραμπίνας και τον έστειλαν στο νοσοκομείο. 'Ο,τι


έκαναν, το 'καναν έτσι για το κέφι τους, χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος.Ά


-Όταν έμαθα τα καθέκαστα, έβγαλα σπιθουράκια απ' το κακό μου. Έπιασα δυο


μαύρους που γνώριζα και τους έβαλα να διαδώσουν πως θα έβγαινα στην πιάτσα


να πιω αίμα με το καλαμάκι. Τους είπα ότι μέχρι να μου παραδοθούν οι δυο μάγκες που στραπατσάρισαν το φίλο μου, όλοι οι μαύροι συμμορίτες της


περιοχής, το καλύτερο που 'χαν να κάνουν ήταν να μείνουν κλειδωμένοι σπίτια


τους. <Αν δεν πιάσω αυτούς τους τύπους μέσα σε 48 ώρες>, τους είπα <μερικοί


από εσάς θα πάθουν χοντρές ζημιές και δε με νοιάζει ποιοι θα 'ναι οι τυχεροί. Όποιον πάρει ο χάρος>. Περνάνε οι δυο μέρες και τίποτα. Τότε μπαίνω στο αμάξι μου, πάω κάπου και κάνω τα δικά μου. Σπάω μερικά πόδια, ανοίγω καμπόσες κουμπότρυπες, βάζω στο σημάδι μερικά αυτιά και γενικά απ' όπου περνάω είναι σαν να πέρασε μπουλντόζα!! Την άλλη μέρα χτυπάει το τηλέφωνο και κάποιος μου δίνει τηλέφωνα και διευθύνσεις. Δεν είχα ιδιαίτερη διάθεση να πιάσω κουβεντούλα μαζί τους, γι' αυτό τον πρώτο που μου άνοιξε την πόρτα του την έφερα στο δοξαπατρί μ' ένα ραβδί του μπέιζμπολ. Ο άλλος που είδε τη σκηνή την κοπάνησε από το παράθυρο. Κατάφερε να ξεφύγει. Αλλά εκείνος που έπιασα πραγματικά υπέφερε. Του 'σπασα το χέρι, το πόδι και μερικά δάχτυλα. Μετά του φύτεψα από μια σφαίρα στον κάθε ώμο, έτσι για γούρι, και του 'χωσα μια με το ραβδί στα γεννητικά όργανα, σαν αποχαιρετιστήριο δώρο. Δε νομίζω πως ήταν σε θέση να ακούσει αυτά που του φώναζα, αλλά όταν βγήκε από το νοσοκομείο ύστερα από 5 μήνες σίγουρα θα κατάλαβε τι ακριβώς είχε πάθει. Υποθέτω πως μ' αυτό που του 'κανα, θα 'χασα τον τίτλο του επίτιμου μέλους της Ένωσης για την Προώθηση και Κοινωνική Ανέλιξη των 'Εγχρώμων (NAACP)!!Ά


-Το Οργανωμένο Εγκλημα σε εθνική κλίμακα, το συνδικάτο είτε η συμμορία, οι


κακοποιοί, τα παιδιά ή όπως θες πες το, είναι πολύ χαλαρά οργανωμένο, όπως


σου είπα και πιο πάνω. Κάθε περιφέρεια είναι διαιρεμένη σε καθορισμένες


ζώνες και η κάθε μια από αυτές διευθύνεται από κάποιο αφεντικό. Δεν μπορείς


να δουλέψεις στη ζώνη κάποιου άλλου, χωρίς την άδεια του αφεντικού. Ας


πάρουμε παράδειγμα την περιοχή του Βόρειου Μπρονξ, που <διοικείται> βασικά


από τη συμμορία του Καρμίνο Τραμούντι. Οι άνθρωποι που δουλεύουν σ' αυτή,


οι τοκογλύφου, οι άλλοι που παίζουν τους <αριθμούς>, οι μπουκμέικερς


(δη λ. αυτοί που δουλεύουν στα γραφεία στοιχημάτων), γενικά οποιαδήποτε


παράνομη δραστηριότητα, εγκρίνεται και κατευθύνεται από αυτόν. Ο Καρμίνο


έχει κάνει αυτήν την περιοχή τσιφλίκι του, που τα σύνορά του αρχίζουν από


το βόρειο μέρος του Μπρονξ και τελειώνουν στο Γουίτσεστερ Κάουντι και


νότια απλώνονται μέχρι το Πάρτσεστερ. Οποιοσδήποτε δουλεύει μέσα σ' αυτά


τα γεωγραφικά όρια, έχει την άδεια και την προστασία του Καρμίνο Τραμούντι.


Σαν αντάλλαγμα γι' αυτήν την παραχώρηση άδειας και προστασίας, ο ενδιαφερόμενος πληρώνει στην <φαμίλια> του Καρμίνο ένα ποσοστό από το


κάθε δολάριο που κερδίζει. Στη Νέα Υόρκη, υπάρχουν πέντε οικογένειες που


ελέγχουν όλη την πόλη και τα περίχωρα.Ά


-Στην ουσία δεν υπάρχει Διεθνής του Εγκλήματος, όπως θέλουν ο κινηματογράφος και η τηλεόραση να πιστεύει ο κοσμάκης. Υπάρχει πάντως ένας


βαθμός συνεργασίας ανάμεσα στις διάφορες ομάδες. Ας πάρουμε τα ναρκωτικά.


Πρέπει από κάπου να τα προμηθευτούμε. Αρχικά το εμπόριο των ναρκωτικών


βρισκόταν στα χέρια των Κορσικανών, όμως σήμερα το περισσότερο ?πράμα?


έρχεται από τη Νότια Αμερική μέσω Ευρώπης και Ασίας. Υπάρχουν διεθνείς


<συμβάσεις εργασίας>, αλλά δεν υπάρχει οργάνωση σε παγκόσμια κλίμακα με την αμερικάνικη σημασία της λέξης. Όσο για τη διείσδυση και εξάπλωση


αμερικάνικων οργανώσεων σε άλλες χώρες, αυτό είναι παραμύθι! Εκείνο που μας βοήθησε να στήσουμε την οργάνωσή μας με επιτυχία είναι το ότι γνωρίζουμε το


αμερικάνικο σύστημα και ξέρουμε πώς να κινηθούμε μέσα στα πλαίσιά του.


Ξέρουμε πού σηκώνει να κάνουμε κάτι και πού όχι. Ξέρουμε πώς θα το κάνουμε


και με ποιους. Οι άλλες χώρες έχουν εντελώς διαφορετικά συστήματα και θα


ήταν αδύνατο να προσαρμοστούμε σ' αυτά.Ά


-Μόνο μια χώρα της Δύσης μπορεί να παινευτεί σήμερα ότι δεν έχει Οργανωμένο


'Εγκλημα κι αυ τή είναι η Αγγλία. Εγκληματικότητα υπάρχει και μάλιστα


θεαματική, όπως ληστείες τραπεζών και τρένων, τέτοια πράγματα. Η χαρτοπαιξία είναι σβησμένη από τα κατάστιχα των κακοποιών μια και είναι νόμιμη. Το ίδιο συμβαίνει και με την πορνεία, που μπορεί μ εν να μην έχει νομιμοποιηθεί, πλην όμως κανένας δε σε πειράζει. Όσο για τα ναρκωτικά, τα κυβερνητικά μέτρα είναι τέτοια, ώστε δεν αφήνουν περιθώρια για κοντραμπάντο και κέρδη. Παράλληλα δεν μπορείς εύκολα να παίξεις τις κουμπάρες με την αγγλική νομοθεσία. Η συνοχή των αγγλικών νόμων δε σου επιτρέπει κάτι τέτοιο. Η νομοθεσία που ισχύει για το Λονδίνο, ισχύει και για το Μάντσεστερ -ο κάθε νόμος ισχύει για όλη τη χώρα. Τέλος εκεί πέρα, από τη μέρα που θα σε τσακώσουν μέχρι τη μέρα της δίκης σου, το πολύ να περάσουν 4 εβδομάδες. Με λίγα λόγια, καμιά οργανωμένη συμμορία δεν μπορεί να προκόψει στην Αγγλία!!Ά


-Τώρα ρίξε μια ματιά στο χάρτη αυτής της χώρας. Σχεδόν όλες οι πολιτείες


είναι χωρισμένες σε περιφέρειες όπως π.χ. το Βόρειο Μπρονξ, άλλες μικρότερες κι άλλες μεγαλύτερες, πλην όμως όλες οργανωμένες κατά τον ίδιο τρόπο. Κάποιος καταφέρνει να γίνει αφεντικό είτε γιατί είναι αρκετά έξυπνος είτε γιατί έχει τη δύναμη που χρειάζεται για να οργανώσει μια ομάδα ανθρώπων, που οι εφημερίδες αποκαλούν <φαμίλια>. Μια <φαμίλια> αριθμεί από 30 μέλη μέχρι μερικές εκατοντάδες. Το αφεντικό μοιράζεται τη διοίκηση με ορισμένους επίλεκτους που παίζουν το ρόλο υπαρχηγών ή Buttonmen, όπως είναι γνωστοί στη γλώσσα μας. Να σου εξηγήσω τώρα ποιες είναι οι δουλειές που κάνει ένας υπαρχηγός. Βασικά είναι κάποιος που έχει επιφορτιστεί με τον έλεγχο μιας περιοχής - μερικά τετράγωνα ή μια γειτονιά- για λογαριασμό του αφεντικού. Έχει υπό τις διαταγές του γύρω στους 10 με 50 άντρες που δουλεύουν σε μια συγκεκριμένη περιφέρεια. Ο υπαρχηγός είναι υπεύθυνος για την τήρηση της τάξης στην περιοχή του και για την είσπραξη του χαρατσιού από αυτούς που δουλεύουν υπό την προστασία της <φαμίλιας>. Όλα τα κέρδη που μαζεύει από τον <τομέα ευθύνης> του, τα μοιράζεται μισά-μισά με το αφεντικό, αφού όμως πρώτα πληρώσει τους ανθρώπους του. Σ' αυτά τα λεφτά περιλαμβάνονται εισπράξεις από τοκογλυφία, στοιχήματα, τους <αριθμούς> και οποιοδήποτε άλλο παράνομο κέρδος. Υπάρχουν όμως και μερικές νόμιμες επιχειρήσεις, όπως είναι τα καταστήματα τροφίμων, αίθουσες μπόουλινγκ, μπαρ και κοινωνικές λέσχες, (όλες αυτές οι λέσχες αποτελούν βιτρίνα. Εκεί μέσα θα βρεις κάποιον να ποντάρεις ένα στοίχημα, έναν τοκογλύφο, ένα τραπέζι για χαρτοπαιξία ή κάποιον κλεπταποδόχο πρόθυμο να σου πουλήσει σε τιμή ευκαιρίας οτιδήποτε βάζει ο νους σου.)Ά


-Τώρα όσον αφορά στην πίστη και την αφοσίωση ανάμεσα στα μέλη μιας


<φαμίλιας>, τα πράγματα δεν είναι και τόσο τραβηγμένα. Το χρήμα έχει πολύ


μεγάλο στόμα. Στην ουσία δεν φωνάζει απλώς αλλά τσιρίζει!! Αν και κάτω από


κανονικές συνθήκες κάποιος μένει πιστός στο αφεντικό, 1) γιατί του φέρεται


καλά, 2) γιατί το φοβάται και 3) γιατί κοντά του οικονομάει γερά λεφτά.


Μερικά αφεντικά αποσπούν την αφοσίωση των ανθρώπων τους για τον απλό λόγο ότι τους φέρονται καλά. Ένα τέτοιο αφεντικό μπορεί να ζητήσει από τους


άντρες του οτιδήποτε. Όταν π.χ. δούλευα για λογαριασμό του Φρανκ Ντράγκνα


στην Καλιφόρνια, αν μου 'λεγε να πάω στο διάολο, θα 'μπαινα στο πρώτο λεωφορείο με προορισμό την κόλαση. Στην κυριολεξία αγαπούσα αυτόν τον


άνθρωπο. Μου 'μαθε πώς να τα οικονομάω γερά, μου 'μαθε πως να ζω καλά, με


γλίτωσε από μπελάδες κάθε φορά που έμπλεκα. Με βοήθησε να κόψω το ποτό και με έμαθε να κυριαρχώ το βίαιο χαρακτήρα μου. Όταν έκανα καμιά στραβοτιμονιά δεν άρχιζε να μου φωνάζει και να με βρίζει. Αντίθετα μου μιλούσε με το μαλακό, ήρεμα, μου εξηγούσε το σωστό από το λάθος, αλλά και πώς να επανορθώνω τα λάθη μου όταν έκανα.Ά


-Την περίοδο της ακμής του, ο Τζακ Ντράγκνα, έλεγχε ολόκληρη τη Νότια


Καλιφόρνια. Για να στο πω πιο ωμά: μα κι ένα καθίκι με σκατά αν έπαιρνες


από κει, ένα μικρό μέρος απ' αυτά τα σκατά θα πήγαινε στον Τζακ. Δεν ξέρω


πώς τα κατάφερε να γίνει αφεντικό, γιατί όταν μπήκα στη δουλειά, αυτός ήταν


ήδη ισχυρό ς. Υποθέτω όμως πως θα 'φτασε ως εκεί που 'φτασε ακολουθώντας τον ίδιο δρόμο που ακολούθησαν και τα άλλα αφεντικά δηλ. όντας λίγο πιο σκληρός και πιο αδίστακτος από τους άλλους. Είχε ύψος γύρω στο ένα εβδομήντα πέντε, ήταν λίγο απότομος και μίλαγε με ιταλική προφορά. Ήτανε το πρότυπο αρχηγού συμμορίας. Ενέπνεε εκτίμηση και σεβασμό στους ανθρώπους του και φόβο στους εχθρούς του. Έδινε διαταγές μ' έναν ψυχρό, καλοζυγισμένο τρόπο και ποτέ δεν άφηνε περιθώρια για πολλές συζητήσεις. Όταν ο Τζακ έλεγε πως το πάρτι σχόλασε, το πάρτι πραγματικά είχε σχολάσει! Ένα βράδυ το πάρτι έγινε στο μικρό ρεστοράν κάποιου 'Αλεξ ή Αλεξάντερ, δε θυμάμαι καλά, στο Λος


Άντζελες. Ο Μίκυ Γιόχεν μόλις είχε αποφυλακιστεί και γύρευε να αναδιοργανώσει μερικά γραφεία στοιχημάτων και κάτι άλλες δουλειές, για να


ξαναποκτήσει πάλι έστω και μέρος από την παλιά του δύναμη. Έτσι ζήτησε να


συναντηθεί με τον Τζακ και 20 ακόμα υψηλόβαθμους συμμορίτες, για να


τακτοποιήσουν το ζήτημα. Πήγα μαζί με τον Τζακ σαν μπράβος του. Το φαΐ ήταν


υπέροχο. Αρχίσαμε με ορεκτικά, γαριδοσαλάτα και μύδια. Στη συνέχεια ήλθαν


τα ζυμαρικά και τέλος καταλήξαμε στο μπον-φιλέ και το κοτόπουλο. Δεν μπορώ


να θυμηθώ το ρεστοράν αλλά παράλληλα δεν μπορώ να ξεχάσω το γεύμα! Ο Τζακ δεν είχε δει ποτέ με καλό μάτι τον Μίκι και το σινάφι του, ενώ απ' την άλλη


έβρισκε μια χαρά την τάξη πραγμάτων που επικρατούσε. Έτσι κάθε άλλο παρά


χάρηκε όταν άκουσε τα σχέδια του άλλου για αναδιοργανώσεις κ.τ.λ. Περίμενε


μέχρι να τελειώσει το γεύμα, άκουσε υπομονετικά τις προτάσεις του Μίκι και


τέλος σηκώθηκε κι άρχισε να μιλάει: <Καλά τα 'πες, καλές ήταν κι οι μάσσες


που με κέρασες και σ' ευχαριστώ. Και για να σου δείξω την ευγνωμοσύνη μου,


σου λέω τούτο: Αν τσακώσω κανέναν σας που πηγαίνει απ' το Νότιο Λος Άντζελες για το Μεξικό ή που τραβάει δυτικά για την Αριζόνα και σταματήσει


στο μέσο της διαδρομής για τον οποιοδήποτε άλλο λόγο εκτός για κατούρημα ή


για κανένα τσιγάρο, θα τον καθαρίσω. Καληνύχτα, κύριοι>. Και μετά έφυγε!Ά


-Αρχικά γνώρισα τον Τζακ μ έσω τρίτων στη Νέα Υόρκη. Ήμουνα τότε μπράβος


μαζί με τον Τζόι Γκάλο, δυο νεαροί εκκολαπτόμενοι κακοποιοί, κι είχαμε να


συναντήσουμε κάποιον για κάτι λεφτά. Αυτός ο τύπος κρατούσε ένα γραφείο,


στον πρώτο όροφο του κτιριακού συγκροτήματος Στραντ, που βρισκόταν στο


Μπρόντγουϊκ, μεταξύ της 47ης και της 48ης Οδού. Ο μάγκας άρχισε να μας


πουλάει παραμύθια και τότε τον γράπωσα και σηκώνοντάς τον στον αέρα, τον


προσγείωσα πάνω στον ώμο μου. Είχα σκοπό να του κάνω λίγα αεροπλανικά και


να τον παρατήσω, α λλά δυστυχώς μου ξέφυγε κι έπεσε στο δρόμο από ένα


ανοιχτό παράθυρο. Τότε είπα στον άλλο: <Τζόι καλύτερα να του δίνουμε>, κι ο


Τζόι συμφώνησε. Ο τύπος δεν έπαθε σοβαρές ζημιές, αλλά πολύς κόσμος στο


Μπρόντγουϊκ τον είδε να προσγειώνεται ανώμαλα στο πεζοδρόμιο, από κάτω.


Μετά από αυτό πήγαμε να βρούμε τον τύπο που μας είχε αναθέσει τη δουλειά


και ξαφνικά βρεθήκαμε να ταξιδεύουμε για το Σικάγο. Δεν είχα ιδέα γιατί με


ήθελαν εκεί κάτω, αλλά μια και πλήρωναν τα έξοδα, δέχτηκα να πάω. Μ' έβαλαν


στο ξενοδοχείο Μέριλαντ-Λαντ για τέσσερις μέρες και σ' όλο αυτό το διάστημα δε σταμάτησαν να με τροφοδοτούν με γκόμενες, πιοτό και μάσσες. Σκέφτηκα: <Τι διάολο, αν πρόκειται να πεθάνω τουλάχιστον να πάω καλοζωισμένος>. Τελικά ήρθε να με δει κάποιος 'Εντι Μάρλοου και μου έδωσε ένα αεροπορικό εισιτήριο για το Λος Άντζελες, 100 δολάρια και τη διεύθυνση ενός μπαρ στο Σαν Πέντρο. Μόλις έφτασα πήγα στο μπαρ που μου είχε πει ο τύπος, κάθισα σ' ένα σκαμπό και περίμενα. Εξακολουθούσα να μην καταλαβαίνω τίποτα. Τελικά κατάφερα να έρθω στα χέρια με κάποιο θαμώνα. Εκείνο τον καιρό αρπαζόμουνα για ψύλλου πήδημα, μιας και δεν ήξερα άλλους τρόπους ν' αντιμετωπίζω μια κατάσταση. Μόλις είχα ανοίξει το κεφάλι του άλλου μ' ένα μπουκάλι της μπίρας, όταν μπήκε μέσα ο Τζακ Ντράγκνα. Μου γέλασε και μου εξήγησε πως επρόκειτο να δουλέψω για λογαριασμό του. Το πρώτο πράγμα που 'κανε ήταν να με πάρει σε μια αντρική μπουτίκ όπου μου αγόρασε έξι κοστούμια. Μετά μου βρήκε ένα διαμέρισμα κι ένα αμάξι. Το πρώτο μέρος που δούλεψα για λογαριασμό του ήταν ένα πορνείο, με τ' όνομα <Ελ Ματαντόρ>, στη χειρότερη γωνιά της Τιχουάνα του Μεξικού. Τελικά με πήρε πίσω στο Λος Άντζελες και μου ανέθεσε διάφορες δουλειές: λαθρεμπόριο, στοιχήματα, οτιδήποτε παρουσιαζόταν. Οι σχέσεις μας ήταν κάτι παραπάνω από καλές. Μου φερόταν σαν να 'μουν γιος του κι όχι υπάλληλός του. Όταν ο Τζακ πέθανε από υπερβολική δόση ηρωίνης, ένιωσα σαν να 'χασα τον πατέρα μου. Ακόμα και σήμερα τον θυμάμαι με νοσταλγία. Αν θέλεις τη γνώμη μου, ήταν το καλύτερο αφεντικό συμμορίας που γνώρισα ποτέ. Τέλος πάντων...Ά


-Ο Μπόσης που λες, δηλ. το αφεντικό, δεν είναι εντελώς ανεξάρτητος! Κάθε


τόσο δίνει αναφορά στο Διευθυντήριο. Το Διευθυντήριο αποτελείται από τους


Μπόσηδες μιας μεγάλης περιοχής. Ο πρόεδρ ος του Διευθυντηρίου λέγεται Μπόσης των Μπόσηδων (στη Νέα Υόρκη π. χ. το πόστο αυτό το έχει ο Κάρλο Γκαμπίνο κι έφτασε ως εκεί γιατί είναι ο πιο παλιός, γιατί τον σέβονται και κατά κύριο λόγο, γιατί δε βρέθηκε κανείς ως τώρα να τον φάει). Το Διευθυντήριο


συγκαλείται σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης, δηλαδή κάθε που κάποιος


σημαντικός είναι να φύγει από τη μέση ή όταν ξεσπούν διαμάχες γύρω από τον


έλεγχο μιας περιοχής. Το Διευθυντήριο καθορίζει ποιος ελέγχει, τι. Υπάρχει


αρκετός χώρος για όλους και αυτοί οι καβγάδες για τον έλεγχο των διάφορων


περιοχών είναι μόνο για κακό. Έτσι το Διευθυντήριο παρεμβαίνει και βάζει τα


πράγματα στη θέση τους, για το καλό όλων. Κάθε μεγάλη πόλη, εκτός από το


Λος Άντζελες που σήμερα δεν ελέγχεται από το Οργανωμένο 'Εγκλημα, διοικείται μ' αυτό το σύστημα. Αν θες ν' ανοίξεις δουλειές σε μιαν άλλη πόλη θα πρέπει πρώτα να πάρεις την άδεια του Διευθυντηρίου. Κι αυτό ισχύει για όλους. Από τον Κάρλο Γκαμπίνο μέχρι εμένα.Ά


-Προσωπικά έχω αποκτήσει το δικαίωμα να ασχολιέμαι με οποιαδήποτε δουλειά


υπάρχει μέσα στα πλαίσια της συμμορίας, όμως ό,τι κι αν κάνω πάντα υπάρχει


η δέσμευση. Αν θέλω να κάνω μια δουλειά σε κάποια συγκεκριμένη περιοχή


πρέπει να έρθω σε επαφή με τον τοπικό Μπόση, να του εξηγήσω τι έχω κατά νου


και να τον βάλω συνεταίρο. Ο κάθε Μπόσης ελέγχει απόλυτα την περιφέρειά του


κι αυτός διευθύνει όλες τις δραστηριότητες που αναπτύσσονται μέσα στα όριά


της. Πάντως αρχηγός σε εθνικό επίπεδο, γενικός δερβέναγας δηλαδή, δεν


υπάρχει. Ακόμα κι ο Καπόνε την εποχή της μεγάλης δόξας του, τη μόνη περιφέρεια που διαφέντευε ήταν το Σισέρο του Ιλλινόι. Καλά -καλά ούτε το


Σικάγο δεν έλεγχε. Στον κόσμο του Οργανωμένου Εγκλήματος δεν υπάρχει θέση


για αρχηγούς σε πανεθνικό επίπεδο, για <βασιλιάδες>. Κάτι τέτοιο είναι αδύνατο από αυτή την ίδια τη φύση των πραγμάτων. Πρέπει να υποτάξεις και να


θέσεις υπό τον έλεγχό σου κάπου εκατό χιλιάδες ανθρώπους, να γίνεις ένα


είδος Φύρερ, απόλυτου δικτάτορα. Ε, δεν γίνεται.Ά


-Ο μόνος άνθρωπος που βρέθηκε πιο κοντά α π' όλους στο πόστο του εθνικού


Μπόση ήταν ο Μέιερ Λάνσκι. Ήτανε άνθρωπος που έχαιρε γενικής αποδοχής. Όλοι τον σέβονταν και το Οργανωμένο 'Εγκλημα του χρωστάει πολλά γιατί πρόσφερε σ' αυτό όσο κανένας.Ά


-Δούλεψα για τον Μέιερ κοντά οχτώ χρόνια. Είναι άνθρωπος υπομονετικός,


συνεργάσιμος και έξυπνος. Είμαι σίγουρος πως αν έβαζε υποψηφιότητα για


πρόεδρος των ΗΠΑ, θα τις κέρδιζε τις εκλογές. Αυτός όμως αντί για τον κόσμο


διάλεξε τον υπόκοσμο κι όπως σου είπα σχεδόν τα κατάφερε να γίνει ο πρόεδρος τη ς δικιάς μας ιδιότυπης δημοκρατίας. Άνθρωπος που εκτιμούσε τις σωστές δουλειές. Όταν έμενε ευχαριστημένος με την απόδοσή σου, σου έδινε να το καταλάβεις μ' ένα χτύπημα στον ώμο, με μερικά παραπάνω δολαριάκια, με


καμιά γκόμενα... Κι είναι ο άνθρωπος π ου χαίρει της απόλυτης εκτίμησης και


του σεβασμού όσων δουλεύουν για λογαριασμό του.Ά


-Όπου κι αν πας σε τούτη τη χώρα, ο Μέιερ είναι γνωστός σαν <ο Μπάρμπας>.


Στην προκειμένη περίπτωση δεν πρόκειται για παρατσούκλι. Οι άνθρωποι που


τον αποκαλούν έτσι εκδηλώνουν μ' αυτόν τον τρόπο, την εκτίμηση και το σεβασμό που τρέφουν για το άτομό του. Όπως ξέρει ο κόσμος από τον κινηματογράφο και τα ΜΜΕ, τα παρατσούκλια προσδίδουν ιδιαίτερη αίγλη στους


συμμορίτες, στους ανθρώπους του Οργανωμένου Εγκλήματος. Όμως δεν έχουν όλοι παρατσούκλια. Μερικοί τα αποκτούν στην πορεία, άλλοι πεθαίνουν ή


αποσύρονται χωρίς να γνωρίσουν τούτη την εξαιρετική τιμή. Εμένα για


παράδειγμα, μου έχουν κολλήσει διάφορα κατά καιρούς, όμως ποτέ μου δεν


απόκτησα κανονικό παρατσούκλι, κάτι μόνιμο, κάτι που να το ακούει ο άλλος


και να ξέρει ότι αναφέρονται σε μένα.Ά


-Τα παρατσούκλια γεννιούνται από τ' οτιδήποτε. Μερικά έχουν τη ρίζα τους στο όνομα ή το επώνυμο κάποιου. Όπως για παράδειγμα ένας τύπος που τον λένε Τζο ντι Στέφανο, γίνεται γνωστός σαν Τζόι Ντι ή κάποιος άλλος που τον λένε Φράνκι Ζένο, κι από ένα σημείο κι ύστερα όλοι τον φωνάζουν Φράνκι


Ζένι. Αν κάποιον τον λένε Φράνκι, μπορεί να του μείνει το παρατσούκλι


Τσιτς.Ά


-Άλλοι πάλι χρωστάνε το παρατσούκλι τους στην εμφάνισή τους. Ο Καρμίνε ο


Σνέικ (ο Φίδις), πήρε αυτό το παρατσούκλι γιατί πραγματικά μοιάζει με φίδι.


Ο Τσάρλι ο Μπουλ (ο Ταύρος), έμοιαζε μα ταύρο έτσι τεράστιος και


γεροδεμένος που ήταν. Ο 'Αλεξ ο Μπήαρντ (ο Γένιας), περάστηκε στην ιστορία


με αυτό το παρατσούκλι γιατί είχε γένια. Αν κάποιος έχει μεγάλη μύτη μπορεί


να του βγει ο Τάδε ο Μυτόνγκας κ.ο.κ.Ά


-Σ' άλλους πάλι κολλάνε παρατσούκλια εντελώς αντίθετα από αυτό που είναι


στην πραγματικότητα. Τους χοντρούς τους βαφτίζουνε Τσίχλες, τους αδύνατους


Φούσκες και τους φαλακρούς Σγουρομάλληδες.Ά


-Μια σωματική ατέλεια ή αναπηρία, συχνά αποτελεί αφορμή για παρατσούκλι. Αν κάτι έχει το πόδι ή το χέρι σου σε βαφτίζουν Τζιμ ο Χωλός. Αν τα μάτια σου


αλληθωρίζουν σε φωνάζουν Νικ ο Αλλήθωρος . Σ' αυτή την τελευταία κατηγορία


έχουμε και μια φίρμα (βέβαια ο φουκαράς έγινε διασημότητα όταν τον κάθισαν


στην ηλεκτρική καρέκλα), τον Κόκαη (Αλλήθωρο) Νταν.Ά


- Άλλους τους βαφτίζουνε με βάση την εθνική τους προέλευση: Νικ δη Γουόπ


(Νικ ο Μακαρονά ς), 'Αλεξ δη Γκρηκ ('Αλεξ ο Έλληνας), Γίντι Στέιν (Στέιν ο


Οβριός). Άλλους στη βάση της ειδικότητάς τους. Κάποιον που δούλευε στους


ντόκους τον είχαν βγάλει Τσάρλι δη Χουκ (Τσάρλι ο Γάντζος). Αν δε


του άρεσε η μάπα σου, σε γράπωνε με το γάντζο που χρ ησιμοποιούν οι


λιμενεργάτες. Κάποιον που δουλεύει καλά το μαχαίρι του τον φωνάζουν Λεπίδα


ή ο Λεπίδας. Άμα δουλεύει καλά το ρόπαλο τον βαφτίζουν Στειλιάρι κ.λ.π.Ά


-Άλλους πάλι τους βαφτίζουν με βάση τον τόπο καταγωγής τους. Ο Τζόνι 'Οντο


κρατούσε από το Μπάθμπιτς του Μπρούκλιν. Έτσι τον φώναζαν Τζώνι Μπάθμπιτς. Κάποιον από το Πίτσμπεργκ, τον φώναζαν Λούι Πιτ.Ά


-Μερικά από αυτά τα παρατσούκλια έχουν συγκεκριμένη έννοια. Αν κάποιον για


παράδειγμα τον φωνάζουν Τζον Μπλακ, το Μπλακ σημαίνει θανατικό . Δηλαδή ο


τύπος είναι είτε εκτελεστής, είτε κλείνει κοντράτα για δολοφονίες. Το Κοστέλο κολλάει πολύ στους χαρτοπαίχτες και τους τζογαδόρους γενικότερα. Το


Κοστέλο έχει καταντήσει συνώνυμο του τζόγου, το ίδιο και το Πέπο.Ά


-Μερικοί χρωστάνε τα παρατ σούκλια τους στις συνήθειες τους. Κάποιος Φάνζυ


που ξέρω, τρελαίνεται για πίτσες. Έτσι του 'μεινε να τον φωνάζουν Πίτσαμαν. Ένας άλλος πάλι είχε το συνήθειο να ρουφάει όλη την ώρα τη μύτη του. Στο τέλος τον βάφτισαν Τζίμι δη Σνιφ (Τζίμι ο Ρούφας). Κι ένας τρίτος κάνει εννιά μπάνια την ημέρα και παστώνεται στο ταλκ. Πως τον φωνάζουν; Μπέιμπι Μπλου, ή Μπεμπουλίνι!!.Ά


-Αν σε κάποιον συνέβη κάτι ασυνήθιστο στη διάρκεια της καριέρας του, αυτό


το κάτι μπορεί να αποτελέσει αφορμή για παρατσούκλι. Ο Τζό ι Γκάλο έγινε


γνωστός σαν Κρέηζυ (Τρελός) Γκάλο γιατί το 'χε παίξει παλαβός όταν μια


φορά τον δίκαζαν για κάποια διάρρηξη. Ο Λάκι (Τυχερός) Λουτσιάνο, χρωστάει


το παρατσούκλι του στο γεγονός ότι κάποτε τον βρήκαν κυριολεκτικά γαζωμένο


από σφαίρες κι όμως στο τέλος τη σκαπούλαρε.Ά


-Τέλος μερικοί είναι τόσο σα^ινια στην ειδικότητά τους, που αποκτούν ένα