Η αυτοβιογραφία ενός πληρωμένου φονιά Νο.1

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Ο Τζόι είναι «άνθρωπος του μόχθου». Κατά περιόδους άσκησε

διάφορα επαγγέλματα: έκανε τον πλασιέ, τον εισπράκτορα, τον

σωματοφύλακα, δουλεύοντας για λογαριασμό άλλων τόσων «αφεντικών». Σε

γενικές γραμμές οι άνθρωποι της «Οργάνωσης» είναι πολύ ευχαριστημένοι μαζί

του: Τζόι, το υπόδειγμα του φιλότιμου κι άψογου στη δουλειά του

επαγγελματία

-Αλλά ποια είναι η βασική απασχόληση του Τζόι, ο τρόπος με τον

οποίο βγάζει τα προς το ζην; Τα πάντα γύρω από την παρανομία και το

έγκλημα! Με ειδίκευση στις επί πληρωμή δολοφονίες! Δυο απ' τις βασικές

υπηρεσίες που προσφέρει στ' αφεντικά του είναι το ξεπάστρεμα των

ανεπιθύμητων, ο θάνατος και η συμφορά, υπηρεσίες που με λίγα λόγια

θεωρούνται «πρώτης ανάγκης», σ αυτού του είδους τη βιομηχανία.

-Και το σημαντικό στην όλη υπόθεση είναι ότι, όσο ακόμη βρισκόταν στα

επάνω του, ποτέ δεν είχε χρειαστεί να παρακαλέσει για δουλειά. Τ'

αντίθετο μάλιστα· οι ενδιαφερόμενοι σκοτώνονταν ποιος θα τον πρωτοπάρει.

-Συνάντησα τον Τζόι πριν αρκετά χρόνια, σε μια περίοδο που βρισκόταν

μάλλον στη δύση της καριέρας του. Κι' αυτό γιατί είχε αποκτήσει ένα κουσούρι

που δεν άρεσε και πολύ στους εργοδότες του.

-Τώρα πια έχει καταντήσει τζογαδόρος ολκής. πρόθυμος να ποντάρει

σε οποιαδήποτε μορφή στοιχήματος: άλογα, μπέιζμπολ, ράγκμπι, χαρτιά, ζάρια ακόμα και σε κατσαριδομαχίες. Αν πρόκειται για τζόγο ο Τζόι είναι πάντα υπ' ατμόν, και με το χέρι στην τσέπη, πρόθυμος να ποντάρει ακόμα και

τ' άντερά του.

-Σήμερα δεν είναι πια το περιζήτητο εκτελεστικό όργανο που ήταν κάποτε,

και αυτό όχι γιατί έχει πέσει η απόδοσή του. Κάθε άλλο. Εξακολουθεί να

παραμένει αυθεντία στο είδος του. Απλώς έπαψε πια να είναι τόσο συνεπής. O τζόγος έχει την πρώτη θέση στη σειρά των ενδιαφερόντων του, έτσι αν κάποιος του αναθέσει μια «δουλειά», θα πρέπει να περιμένει μέχρι το τέλος μιας ιπποδρομίας και αν είναι τυχερός, γιατί αν ο Τζόι δεν κερδίσει, θα ποντάρει σ' όλες τις κούρσες της ημέρας μέχρι να του κάτσει η καλή _αν του

κάτσει...

-Ύστερα έστω και καθυστερημένα, βάζει πλώρη για τη διεκπεραίωση της <δουλειάς> που 'χει αναλάβει. Όμως για τους ανθρώπους του οργανωμένου εγκλήματος η λέξη καθυστέρηση δεν υπάρχει στο λεξικό. Ο Τζόι τα τελευταία χρόνια έχει αποκτήσει τη φήμη του <ασυνεπούς> ως προς την ακριβή ώρα «διεκπεραίωσης» μιας δουλειάς. Προσφορά, απασχόληση εξακολουθεί να

υπάρχει, αλλά ο Τζόι πιο συχνά προτιμάει να πηγαίνει σε κάποιο κιόσκι στοιχημάτων παρά στο γραφείο του υποψήφιου εργοδότη του. Αν και είχα ακουστά για τον Τζόι από τον καιρό που ήμουνα ντετέκτιβ, τελικά δεν κατάφερα να τον συναντήσω προσωπικά, παρά μόνο όταν παραιτήθηκα από την αστυνομία. Αυτή τη συνάντηση την επεδίωξε περισσότερο εκείνος παρά εγώ.

-Είχε διαβάσει μερικές από τις εκθέσεις που 'χα συντάξει γύρω από την εγκληματικότητα και ειδικότερα το Οργανωμένο 'Εγκλημα. Τις είχε βρει ενδιαφέρουσες και αρκετά καλές, αλλά, όπως μου είπε αργότερα, αυτός γνώριζε πολύ περισσότερα. Και ίσως ακριβώς αυτό το γεγονός κι η επιθυμία του να με εντυπωσιάσει με τις γνώσεις του, στάθηκε η αιτία που επεδίωξε να με συναντήσει.

-Κατά κάποιο τρόπο το θεώρησε προσωπικό του καθήκον να συμπληρώσει τα κενά μου και να μ' ενημερώσει για όσα δεν ήξερα. Αν φέρ' ειπείν το 'φερνε η συζήτηση για τους πουλημένους αστυνομικούς της Νέας Υόρκης, παρατηρούσε με

σοβαρότητα, «Εντάξει, καλά τα λες σε γενικές γραμμές, , όμως κοίταξε να δεις πώς γίνεται ένα <λάδωμα>», κι άρχιζε να μου κάνει ολόκληρη διάλεξη περί διαφθοράς, αναλύοντας και εξηγώντας τα πράγματα σαν πτυχιούχος οικονομικών επιστημών που ανέλυε την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης. «Δεν έχει σημασία

ποιος πυροβόλησε τον Κολόμπο -έλεγε- αλλά γιατί τον πυροβόλησε». Και δώσ' του πάλι ανάλυση και επεξήγηση του συγκεκριμένου γεγονότος. Με τον καιρό ο Τζόι, έγινε ένας από τους πιο καλούς ειδικούς συμβούλους μου στα θέματα τα σχετικά με το οργανωμένο έγκλημα, ενώ παράλληλα μου 'χε δώσει το δικαίωμα να διασταυρώνω τις πληροφορίες που μου έδινε με άλλες που προερχόταν από

διαφορετικές πηγές. Ήτανε ενήμερος για τα πάντα αλλά, πιστός σ' αυτόν τον άγραφο νόμο που εξασφαλίζει μακροημέρευση στους ανθρώπους του σιναφιού του, ποτέ δεν ανέφερε ονόματα. Αν τύχαινε να του αναφέρω εγώ τ' όνομα κάποιου, αυτός δεχόταν με τον τρόπο του να το επιβεβαιώσει, πλην όμως, ο ίδιος ποτέ δεν κατονόμαζε κάποιον. Ο Τζόι δεν ήταν «πρόκα». Ήτανε εντάξει παιδί. Είχε

όμως μια ιδιοτροπία. Ήθελε, όταν του 'λεγες κάτι, να 'ναι σωστό και κατά τη γνώμη του όλα όσα λέγονταν και φημολογούνταν γύρω από τον κόσμο του οργανωμένου εγκλήματος, ήτανε λαθεμένα. Κι αυτό, για τον Τζόι, ήταν πιο εγκληματικό κι απ' αυτό το ίδιο το έγκλημα. Αυτός απλώς και μόνο δολοφονούσε ανθρώπους, ενώ τόσοι άλλοι αυτοαποκαλούμενοι αυθεντίες στα περί το Οργανωμένο 'Έγκλημα και τους ανθρώπους που το υπηρετούσαν, δολοφονούσαν την αλήθεια και για τον Τζόι το γεγονός ισοδυναμούσε με θανάσιμο αμάρτημα.

-Για τους καθωσπρέπει που αναθεμάτιζαν τις εγκληματικές δραστηριότητες έλεγε: «Εντάξει λοιπόν, σπουδαία, αλλά οι παλιοκουφάλες είναι οι καλύτεροι πελάτες των πορνείων, οι πιο πρόθυμοι ν' αγοράσουν κλοπιμαία - ναι, οι τσόγλανοι, όσο-όσο _ και το ξέρουν καλά πως είναι κλεμμένα».

-Ο Τζόι τώρα έχει σχεδόν βγει στη σύνταξη. Αραιά και πού αναλαμβάνει

κάποια δουλειά, αλλά μόνο όταν χρειάζεται λεφτά, μ' άλλα λόγια, όταν έχει

χάσει περισσότερα απ' όσα του χρειάζονται ή όταν κάποιος φίλος του ζητάει

μια εξυπηρέτηση -κι εδώ μιλάμε για σημαντικούς και σπουδαίους φίλους. Ο

Τζόι ήταν ένα... εκτελεστικό όργανο! Ένας επί πληρωμή φονιάς. Ένας ψυχρός

δολοφόνος. Κι αυτό εξακολουθεί να είναι και σήμερα : ένα τομάρι του κερατά. Δεν

ξέρω πόσους έχει φάει μέχρι σήμερα. Ο ίδιος τουλάχιστον ισχυρίζεται πως

έχει στείλει στον άλλο κόσμο τριάντα οχτώ ανθρώπους. Κι εδώ αξίζει τον

κόπο, πιστεύω, να υπογραμμίσω κάτι: ο Τζόι μπορεί να συγκεντρώνει όλα τα

κακά του κόσμου πάνω του, εκτός από ένα: δεν είναι ψεύτης -τουλάχιστον εγώ

δεν τον έπιασα ποτέ να μου λέει ψέματα. Δεν ξέρω ίσως αυτό να οφείλεται στο

ότι πάντα απέφευγα να του κάνω δυσάρεστες ερωτήσεις, όπως π.χ. «ποιος, που,

πότε». Όταν ο Τζόι είναι στις καλές του, μιλάει για τα παλιά. Αναφέρει

ονόματα, αλλά με τέτοιο τρόπο, ώστε να μη μπορείς να κάνεις υποθέσεις.

«Δουλειά του τάδε ήταν να χτυπήσει τον μπάσταρδο και να τον σακατέψει έτσι

που οι άλλοι να μάθουν το μάθημα και να βάλουν μυαλό». Το μάθημα ήταν το

ίδιο κι απαράλλαχτο κάθε φορά, δηλ. να πληρώνουν τα χρέη τους σε κάποιο

τοκογλύφο της Οργάνωσης ή να μη προσπαθήσουν να πατήσουν πόδι στην

περιοχή που λυμαινόταν κάποιο άλλο αφεντικό του υποκόσμου.

-Ο Τζόι ήταν περισσότερο ελεύθερος επαγγελματίας του συνδικάτου του

εγκλήματος, παρά μόνιμο μέλος κάποιας συγκεκριμένης φαμίλιας. Κι ίσως

αυτή η ανεξαρτησία ήταν που τον έκανε τόσο περιζήτητο. Έτσι καθώς δεν είχε

ταυτιστεί με κάποια συγκεκριμένη συμμορία, είχε όλο το ελεύθερο να δουλεύει

για όλες. Προσέφερε παντού τις υπηρεσίες του, όπου το καλούσαν οι περιστάσεις, από την Δυτική Ακτή μέχρι την Ανατολική, κι από τον Καναδά μέχρι το Μεξικό. Τα σύνεργά του ήταν ένα ραβδί του μπέιζμπολ, ένα στειλιάρι κι ένα πιστόλι. Σαν καλός μάστορας είχε κι αυτός την ιδιαίτερη προτίμησή του σε κάποιο απ' τα εργαλεία του κι αυτό ήταν το 38άρι περίστροφο.

-Τι είναι εκείνο που σπρώχνει κάποιον να γίνει επαγγελματίας φονιάς; Κάντε

την ίδια ερώτηση στον Τζόι και θα σας απαντήσει με 2.000 άσχετες μεταξύ

τους λέξεις. Κι αυτό γιατί ούτε ο ίδιος μπορεί να δώσει μια εξήγηση. Πάντως

παραδέχεται αυτό που είναι, δηλ. ένας φονιάς! Κάποιος που δολοφονεί εν

ψυχρώ έναντι αμοιβής, και που υποστηρίζει πως δεν έχει τύψεις γι' αυτό που

κάνει. Ένα πλουσιοπάροχα αμειβόμενο και τρομερά περιζήτητο, ενεργό μέλος

της βαριά άρρωστης κοινωνίας μας!

-Ο Τζόι είναι κυνικός. Δεν πιστεύει παρά σε ελάχιστα πράγματα κι ένα απ' αυτά τα λίγα είναι η φιλία. Είναι όμως ένας απαιτητικός φίλος. Απαιτεί κατανόηση, ζεστασιά και αποδοχή. Δεν αστειεύεται μ' αυτά τα πράγματα. Αν είσαι φίλος του, για τ' όνομα του Θεού, μη τολμήσεις να του πεις ότι κάποιος σε πείραξε. Τα μάτια του θα σε

κοιτάξουν παγερά, θα σκύψει κοντά σου και θα σου ζητήσει να του πεις τι σου

συνέβη. Αμέσως μόλις μάθει τα καθέκαστα, θ' ανοίξει την πόρτα και θα φύγει.

Μπορεί να τον ξαναδείς μετά από μια μέρα ή μετά από μια βδομάδα, ποτέ όμως

πριν ξεκαθαρίσει μερικούς λογαριασμούς. Αυτός ο κάποιος που είχε την άτυχη

έμπνευση να σε πειράξει, σ' αυτό το διάστημα της απουσίας του Τζόι, είχε

κάποια επίσκεψη που τον άφησε είτε με σπασμένο κεφάλι είτε με κάποιο μέλος

του σώματός του στραπατσαρισμένο. Ο Τζόι δεν παίζει με τη φιλία.

-Μπορεί να πει κανείς, ότι σε διαφορετικό χρόνο και κάτω από διαφορετικές

συνθήκες ο Τζόι θα μπορούσε να είναι ένας γιατρός, δικηγόρος ή διευθυντής

κάποιας επιχείρησης. Προσωπικά δεν πιστεύω κάτι τέτοιο. Δε θέλω να πω ότι

ο Τζόι δεν έχει μυαλό, αλλά να: ο Τζόι είναι αυτός που είναι γιατί κατατρεχόταν πάντα από την επιθυμία να πετύχει, να κάνει λεφτά. Και κάτι ακόμα πιό σπουδαίο, ο

Τζόι είναι αυτός που είναι γιατί στην κοινωνία που ζούμε το πόσο πετυχημένος

είναι κάποιος μετριέται με βάση το λογαριασμό που έχει στην τράπεζα ή τη

συνολική αξία των περιουσιακών του στοιχείων. Ο Τζόι βρήκε τον πιο γρήγορο

τρόπο για να τα οικονομήσει. Τα οικονόμησε και μάλιστα γερά. Παράλληλα έχασε

και πολλά, αλλά, όπως λέει κι ο ίδιος, αυτά είναι περασμένα ξεχασμένα και

είναι πια καιρός να μιλήσει για τη ζωή του. Ακούγοντας τον να μας διηγείται

την ιστορία του θα μάθουμε πολλά γι' αυτόν κι ίσως κάτι για τους ίδιους μας

τους εαυτούς. Στην πορεία της διήγησής του προσπαθεί να εξηγήσει τι έκανε κα

ι γιατί -αν και με κάποια δόση ρομαντισμού και υπερβολής. Πάντως το γεγονός

είναι πως επί 20 ολόκληρα χρόνια ήταν στα μέσα και στα έξω του Οργανωμένου

Εγκλήματος. Μέσα απ' αυτό το βιβλίο προσπαθεί να μας δώσει την προσωπική του

γνώμη για τον υπόκοσμο , τα έργα και τις ημέρες του. Δεν παίρνω όρκο πως ότι

θα διαβάσετε εδώ μέσα είναι εκατό τοις εκατό αληθινά. Ας πούμε ένα ποσοστό

από 80-90 %. Όταν ένιωσε πως μπορούσε να εμπιστευτεί το πρόσωπο στο οποίο

μιλούσε -δηλ. εμένα- τα 'βγαλε όλα στη φόρα. Άνθρωποι σαν το Τζόι δε ζητάνε

κατανόηση ή συγνώμη γι' αυτό που έκαμαν, μια και οι τύψεις είναι γι' αυτούς

ένα άγνωστο συναίσθημα. Η αναγνώριση, η εκτίμηση και ο σεβασμός είναι οι

μόνες κοινωνικές αξίες που τους ερεθίζουν συναισθηματικά κι η μοναδική ανταμοιβή κι επιβράβευση που επιζητούν. Αν ρωτήσεις μερικά απ' τα μεγάλα πρόσωπα του

οργανωμένου εγκλήματος, σίγουρα γνωρίζουν τον Τζόι. Λίγοι από κοντά, οι

περισσότεροι εξ ακοής. Τ' αφεντικά όλα τον ξέρουν, γιατί αυτά συνήθως

αποζητούν τις υπηρεσίες του. Ακόμα τον γνωρίζουν τα πρωτοπαλίκαρα των

διάφορων συμμοριών μιας και ήταν αυτός πάντα που έτρεχε να διορθώσει

τα λάθη τους. Αλλά και οι μικρολωποδύτες του δρόμου τον έχουν ακουστά

γιατί γι' αυτούς αντιπροσώπευε το <κάτι άλλο> _το τσακάλι που <πο υ δούλευε

το σιδερικό>.Ά

-Ποτέ δεν έμαθα το αληθινό του όνομα. Άλλωστε είχε χρησιμοποιήσει τόσα πολλά στη διάρκεια της... λαμπρής του καριέρας που ίσως ούτε κι ο ίδιος να μη θυμάται πια το πραγματικό του όνομα. Ακόμα δεν έμαθα που ζει, ούτε τον αριθμό του τηλεφώνου του. Όταν είναι να συζητήσουμε κάτι, έρχεται εκείνος και με βρίσκει -όχι εγώ αυτόν.Ά

-Στις επόμενες σελίδες, θα μάθετε γι' αυτόν. Θέλησε να μιλήσει. Γιατί; Η απάντηση είναι γρίφος. Ίσως πήρε την απόφαση αυτή για δικούς του λόγους που και πάλι είναι τόσοι πολλοί, ώστε δύσκολα θα μπορούσε κανείς να εντοπίσει τον πραγματικό. Δυο πράγματα όμως είναι σίγουρα: το χρήμα και ο εγωισμός. Το χρήμα κατά πρώτο λόγο γιατί ακόμη και σήμερα έχει το χούι του τζόγου και ένας τζογαδόρος πάντα χρειάζεται χρήματα. Όσο για τον εγωισμό κάθε άντρας που κοντεύει ν' αποσυρθεί από την ενεργό υπηρεσία, θέλει να ικανοποιήσει τη ματαιοδοξία του και να πείσει τον εαυτό του πως στις μέρες του υπήρξε ασυναγώνιστος και -πάνω απ' όλα- θέλει να πείσει του ς άλλους γι' αυτό.Ά

-Λοιπόν ναι Βιρτζίνια, ο Τζόι υπάρχει. Είναι μια οντότητα. Κι αυτό ακριβώς το γεγονός της ύπαρξης του είναι το μαύρο στίγμα της κοινωνίας στην οποία

ζούμε.Ά

-Κρις Μπόργεν

Αστυνομικός ρεπόρτερ του τηλεοπτικού δικτύου C.B.S.

7 Φλεβάρη 1973.

-ΕΙΣΑΓΩΓΗ

-<Σαν φτωχόπαιδο, έμαθε από πρώτο χέρι πόσο σκληρό είναι να μεγαλώνει κανείς χωρίς τα πλεονεκτήματα της μόρφωσης και της οικονομικής ασφάλειας.Ά

Παρ' όλα αυτά όμως, ούτε με το σύστημα τα 'βαλε ούτε κάθισε να μυξοκλαίει

ούτε να αναθεματίζει τη φημολογούμενη αρρωστημένη κοινωνία της χώρας του.

Έκανε αυτό που έκαναν εκατομμύρια συμπατριώτες του πριν και μετά από

αυτόν: δούλεψε για να φτιάξει μια καλύτερη ζωή γι' αυτόν και την οικογένειά

του στην καλύτερη χώρα του κόσμου>.Ά

-Από τον λόγο του αντιπροέδρου των Η.Π.Α., Σπύρου 'Αγκνιου, στο γεύμα που

δόθηκε στη μνήμη του Αλ Σμιθ, το 1972.Ά

-Αυτό το απόσπασμα απ' το λόγο του 'Αγκνιου, μπορεί να χρησιμεύσει μια μέρα, σαν επικήδειος για τον Τζόι. Γεννήθηκε στα μέσα της Μεγάλης Κρίσης.Πέρασε τα παιδικά του χρόνια γυρνώντας από ορφανοτροφείο σε ορφανοτροφείο και τελικά διάλεξε τ ο έγκλημα σαν μέσον για να βγάζει το ψωμί του. Ξεκίνησε σαν εισπράκτορας γραφείου στοιχημάτων και κατέληξε πληρωμένος φονιάς.Ά

-Ο Τζόι σκοτώνει ανθρώπους. Είναι ένας από τους τρόπους που κερδίζει τα

<προς το ζην>. Υπολογίζει ότι στη διάρκεια της ζωής του έχει κερδίσει γύρω

στα 4 εκατομμύρια δολάρια και μάλιστα με μοναδική επιτυχία: δεν έχει

καταδικαστεί ούτε μια φορά. Πριν τον συναντήσω οι γνώσεις μου γύρω απ' το

Οργανωμένο 'Εγκλημα ήταν ένα συνονθύλευμα από γεγονότα και συναισθήματα που

είχα απ οκομίσει απ' την τηλεοπτική σειρά <Οι Αδιάφθοροι>, την ταινία <Ο

Νονός>, τις εφημερίδες, μερικά βιβλία, περιοδικά, φήμες και το δελτίο ειδήσεων των 6 μ.μ..Ά

-Όταν μου πρότειναν να γράψω κάτι για το Οργανωμένο 'Εγκλημα και μάλιστα με

τη συνεργασία ενό ς βέρου εγκληματία, η αλήθεια είναι ότι είχα τις επιφυλάξεις μου. Αλλά το κυρίαρχο συναίσθημα ήταν η περιέργεια. Ποτέ δε θα μπορούσα να φανταστώ τι πράγμα είναι ένας 100% εγκληματίας κι αδημονούσα να τον συναντήσω.Ά

-O Τζόι έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία στη ζωή μου ή, για να το πω καλύτερα,

όταν τον πρωτοσυνάντησα, με εντυπωσίασε με τον τρόπο που εντυπωσιάζει ένα

παιδάκι μια καλογυαλισμένη ατμομηχανή τη στιγμή που μπαίνει επιβλητική και

γεμάτη μεγαλείο στο σταθμό, ξεφυσώντας ατμούς θορυβώδικα και προκαλώντας το

δέος.Ά

-Στάθηκε στη μέση του δωματίου στητός, ντυμένος στην πένα μ' ένα δερμάτινο

σακάκι και μια άσπρη μπλούζα με λαιμό V. Είχε τα μαύρα του μαλλιά χτενισμένα προς τα κάτω, δηλ. όπως χτενίζονταν οι άνθρωποι της πιάτσας και τα αλάνια τ ης δεκαετία του '50. Ήταν κάπως κοντύτερος από το κανονικό αλλά οι φαρδιοί του ώμοι και το μυώδες κορμί του ανταποκρινόταν στην εικόνα που είχα σχηματίσει γι' αυτόν
στο μυαλό μου.Ά -<Τι γίνεσαι, φίλε;>, μου 'πε με δυνατή φωνή, ενώ ταυτόχρονα άπλωσε τ ο χέρι του προς τη μεριά μου. <Συγνώμη που άργησα, αλλά έψαχνα να βρω κουρέα. Ο δικός μου σκοτώθηκε την περασμένη βδομάδα>. Μ' αυτά που μου 'πε βέβαια, κάθε άλλο παρά άνετα ένιωσα, όμως συνεχίζοντας την κουβέντα του με πληροφόρησε ότι τον μπαρμπέρη τ ου τον είχε <φάει> ένα πρεζόνι πάνω στον καβγά, διασκεδάζοντας έτσι λίγο την αρχική μου τρομάρα.Ά -Κάποτε ο Τζόι στρώθηκε κι άρχισε να μου λέει την ιστορία της ζωής του. Αυτό κράτησε μέρα τη μέρα επί αρκετούς μήνες. Άρχισα να γυρνάω μαζί του συγκεντρώνοντας στοιχεία από δω κι από κει, ταξιδεύοντας πότε στη Νέα Υόρκη, πότε στο Λος Άντζελες, πότε στο Σικάγο και κουβεντιάζοντας μαζί του στη διάρκεια αναρίθμητων γευμάτων και ατέλειωτων μαγνητοφωνήσεων.Ά -Γελάσαμε μαζί, παρακολουθήσαμε πολλές αθλητικ ές συναντήσεις και γενικά ξεσκαλίσαμε κάθε πλευρά του Οργανωμένου Εγκλήματος. Αποτέλεσμα όλης