ह αυτοβιογραφία ενός πληρωμένου φονιά Νο.2

αυτής

της περιπέτειας είναι τούτο το βιβλίο.Ά

-Το <βιβλίο του>, όπως συνήθιζε να το αποκαλεί, δεν είχε ποτέ τη φιλοδοξία να γίνει μια ακόμη απ' τις πολλές πυροτεχνικές εκδόσεις που υπόσχονταν ν' αποκαλύψουν πρόσωπα και πράγματα γύρω από τη Μαφία και το Οργανωμένο 'Εγκλημα βγάζοντας δήθεν στη φόρα μέχρι και τα κρυφά σημεία όπου ήταν θαμμένα τα διάφορα θύματα του υποκόσμου. Κι εδώ, σίγουρα, αναφέρονται ονόματα και βίαια περιστατικά, αλλά με μια διαφορετική πλοκή. Στόχος του βιβλίου είναι να δώσει μια εικόνα της καθημερινής ζωής του Οργανωμένου Εγκλήματος. Πώς <στήνεται> φέρ' ειπείν μια χαρτοπαιχτική λέσχη, πώς ποντάρει κανείς ένα στοίχημα, πώς βρίσκει ένα τοκογλύφο, πώς γίνεται το λαθρεμπόριο των ναρκωτικών, πώς κλέβεται ένα φορτηγό, πως <βγαίνει απ' τη μέση> κάποιος. Είναι, όπως το χαρακτήρισε μια φορά ο Τζόι αστειευόμενος, <ένας οδηγός του καταναλωτή>, σ' ότι αφορά το Οργανωμένο

'Έγκλημα και τις καλές υπηρεσίες που προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο. Είναι

επίσης η ιστορία ενός <επιτυχημένου>, ενός ανθρώπου που πάλαιψε και πρόκοψε

στη ζωή του, τουλάχιστον με την αμερικάνικη έννοια των όρων. Η αυτοβιογραφία

ενός δολοφόνου. Με το που θα τελειώσετε το διάβασμα αυτού του βιβλίου θα

έχετε καταλάβει ίσως πώς δουλεύει το μυαλό του. Θα σας έχει δώσει όλες

τις εξηγήσεις γύρω από το πώς, κατά την κάθε άλλο παρά ταπεινή του γνώμη,

τελικά το να σκοτώνεις επ' αμοιβή τους συνανθρώπους σου, μπορεί να αναγορευτεί απλώς σ' ένα είδος κερδοφόρας επιχείρησης, σε μια επαγγελματική δραστηριότητα με κάποιες _γιατί να το κρύψουμε άλλωστε;_ ιδιαιτερότητες, που ωστόσο δεν έχει σε τίποτα να κάμει με τις υπόλοιπες κοινωνικές εκδηλώσεις αυτού που το... ασκεί! Σαν να λέμε, ναι μεν δολοφόνος εξ επαγγέλματος, όμως κατά τ' άλλα χρυσό παλικάρι! Κάπως έτσι, φίλοι αναγνώστες.Ά

-Σ' αυτές τις σελίδες ο Τζόι μας δίνει μια λεπτομερειακή περιγραφή του δικού του χτες και σήμερα. Μιλάει γι' αυτά που αγάπησε κι αυτά που του μείνανε, τις αποτυχίες και τις επιτυχίες του.Ά

-Το μόνο που λείπει είναι οι φόβοι του: απ' τη μέρα που τον συνάντησα μου τόνισε επανειλημμένα πως η λέξη φόβος δεν υπήρχε στο λεξιλόγιό του.Ά

-Με την πάροδο του χρόνου, γίναμε φίλοι με τον Τζόι. Κατά καιρούς τον άκουγα να μου διηγείται τις ιστορίες του, <πώς χτύπησα τον άλφα στο κεφάλι>, ή <πώς βούτηξα τον βήτα και τον έκανα σις-κεμπάπ> κι ομολογώ ότι ήταν στιγμές που ένιωθα να χάνω την υπομονή μου και να πνίγομαι σε μια μαύρη θάλασσα φρίκης κι αποτροπιασμού. Αλλά σιγά σιγά άρχισα να ξεχωρίζω τον άνθρωπο που 'χα γνωρίσει και κατά κάποιο τρόπο συμπαθήσει από το βίαιο φονιά, του οποίου την ψυχολογία πάσχιζα να σκιαγραφήσω χωρίς πάθος και προκατάληψη. Παρακολουθώντας τον να παίζει με τα μικρά μου ανίψια, δυσκολευόμουνα να πιστέψω πως ήταν ικανός να κάνει τα τέρατα και τα σημεία που μου διηγούνταν.Ά

-Υπήρχαν όμως και διαφορετικές στιγμές. Σ' ένα ρεστοράν στο Λος Άντζελες,

όπου ήμασταν με μερικούς φίλους μου, ένας απ' αυτούς περίπου στην ηλικία

μου, ρώτησε τον Τζόι πώς θα αντιδρούσε αν κάποιος από την παρέα του 'λεγε

να πάει να γαμηθεί! Χωρίς δεύτερη κουβέντα, ο Τζόι άρπαξε ένα πιρούνι, το ζούληξε στο λαιμό του φίλου μου και του είπε: <Για να δούμε τώρα τι άλλες μαλακίες θέλει να με ρωτήσει αυτός ο κάποιος;> Ο φίλος μου, φυσικά, είχε καταπιεί τη γλώσσα του. Ήτανε μια απ' τις κακές στιγμές του Τζόι. Αλλά κάτι τέτοια περιστατικά ήταν σπάνια. Άρχισα σιγά σιγά να πιστεύω ότι αυτό το βιβλίο θα χρησίμευε, κατά κάποιο τρόπο, σαν δήλωση μετανοίας του Τζόι για τα κακά που είχε κάνει Αυτός όμως έβλεπε το θέμα από τελείως διαφορετική σκοπιά!Ά

-Μου είχε εξηγήσει πολλούς λόγους για τους οποίους τον ενδιέφερε η έκδοση

αυτού του βιβλίου. Κανένας από αυτούς δεν ήταν αρκετά πειστικός, αλλά συνάμα ούτε εντελώς εκτός πραγματικότητας. <Έχει δημιουργηθεί η εντύπωση, ότι οι άνθρωποι του οργανωμένου εγκλήματος, δεν είναι παρά `ανθρωπόμορφα χτήνη'>, μου 'πε μια φορά, με τη χαρακτηριστική προφορά του Μπρούκλιν, <αλλά στην ουσία δεν είμαστε δα και τόσο απαίσιοι. Ας πούμε ότι είμαστε ένα είδος κοινωνικών λειτουργών. Απλώς και μόνο δίνουμε στον κοσμάκη αυτά που τραβάει η ψυχούλα

του. Δε βγαίνουμε στους δρόμους να πειράξουμε κανέναν έτσι στα καλά του

καθουμένου κι αυτό πρέπει να το καταλά βουν όλοι>.Ά

-Σε μια άλλη συζήτηση, μου διατύπωσε την επιθυμία του ν' αποσυρθεί από το επάγγελμα. <Αρκετά ως εδώ! Θέλω να τελειώνω μ' αυτήν την ιστορία>. Νομίζω

πως υπάρχουν άλλοι λόγοι που τον κάνουν να ενδιαφέρεται για την έκδοση

αυτού του βιβλίου. Ο Τζόι βλέπει να σωριάζεται γύρω του η παλιά δομή του

υποκόσμου. Ο παραδοσιακός <όρκος της σιωπής>, παραβιάζεται κάθε μέρα που

περνάει όλο και πιο συχνά. Έτσι θέλει να επωφεληθεί κι αυτός απ' την αθυροστομία που επικρατεί κι έχει αρχίσει να γίνεται μόδα στους κύκλους του Οργανωμένου Εγκλήματος και να βγάλει τ' απωθημένα του!Ά

-Τελικά αυτό το βιβλίο δεν είναι παρά ένα μνημείο αφιερωμένο στον Τζόι, τα έργα και τις ημέρες του. Μια μαρτυρία ότι υπήρξε εδώ, ανάμεσά μας, και επέζησε. Είναι η ικανοποίηση του <εγώ> του Τζόι, κι' ο Τζόι έχει ένα <εγώ> τεράστιο σαν υπερωκεάνειο!...Ά

-Κάποια στιγμή τον ρώτησα τι θα συνέβαινε, αν μαθευόταν στους κύκλους

του υποκόσμου η πραγματική του ταυτότητα. Δε δίστασε να μου απαντήσει: <Αν

ανακαλύψουν ποιος είμαι , θα με `φάνε λάχανο'. Δεν υπάρχει η παραμικρή

αμφιβολία γι' αυτό>. Ίσως να τα παραλέει, ίσως όχι. Αλλά καλού-κακού έχει πάρει τα μέτρα του, ώστε να μην αποκαλυφτεί η πραγματική του ταυτότητα.Ά

-Σε ορισμένες περιπτώσεις ο χρόνος και ο τόπος έχουν αλλαχτεί για να προστατευτεί ο ένοχος. Αν και στο βιβλίο ορισμένοι από τους μεγαλόσχημους του υποκόσμου αναφέρονται με το πραγματικό τους όνομα και άλλοι με ψεύτικο, ίσως κάποιοι απ' αυτούς προς στιγμή αναγνωρίσουν ορισμένα περιστατικά και μπορέσουν να προσδιορίσουν τον συγγραφέα. Πάντως όχι ο πολύς κόσμος. Αυτοί που μπορεί να καταλάβουν κάτι θα είναι φίλοι και κατά τον Τζόι, οι φίλοι ποτέ δεν <καρφώνουν>.Ά

-Δεν μπορώ να πω ότι ξέρω πολλά πράγματα. Ξέρω μόνο όσα εκείνος ήθελε να

μάθω για την αφεντιά του και τη δράση του. Οι ώρες που πέρασα μαζί του είναι αμέτρητες, παρ' όλ' αυτά, όπως προείπα, εξακολουθώ να μη γνωρίζω το πραγματικό του όνομα, πού μένει, πώς είναι η γυναίκα του ή πού πηγαίνει όταν φεύγει από το

διαμέρισμά του.Ά

-Η γνωριμία μου μαζί του επιτεύχθηκε μέσω ενός δημοσιογράφου του αστυνομικού ρεπορτάζ με μεγάλο κύρος, που γνώριζε τον Τζόι για πολλά χρόνια. Άλλοι ειδικοί του εγκλήματος που κλήθηκαν από τον εργοδότη μου να δώσουν τη δική τους μαρτυρία, μας επιβεβαίωσαν πως, πράγματι, πρόκειται για τον αληθινό <Τζόι>.Ά

-Οπουδήποτε πηγαίναμε μαζί, σκοντάφταμε πάνω σε ανθρώπους που είχαν δοσοληψίες μαζί του. Κάποτε είχα την επίσκεψη ενός φίλου όταν ξαφνικά ήρθε

και ο Τζόι. <Σε ξέρω>, του είπε ο φίλος μου, αλλά ο Τζόι αντιγύρισε πως δεν

τον γνώριζε. Ο φίλος μου επέμεινε και του υπενθύμισε πως πριν από χρόνια ο

Τζόι του <έκλεινε> τα στοιχήματά του. Αυτό ο Τζόι το θυμήθηκε.Ά

-Στην Καλιφόρνια, στην επέτειο των γενεθλίων του, έδωσα ένα μικρό και ήσυχο

πάρτι προς τιμή του και κάλεσα μερικούς στενούς μου φίλους σ' ένα μικρό και

απόμερο εστιατόριο. Μπαίνοντας στο μαγαζί, ο μπάρμαν μόλις αντίκρισε τον

Τζόι ήρθε και τον αγκάλιασε. Ο Τζόι τον είχε βοηθήσει κάποτε τσουβαλιάζοντας και πετώντας στο δρόμο με τις κλοτσιές έναν ταραχοποιό πελάτη.Ά

-Κάποιο απόγευμα επρόκειτο να τον συναντήσω στη γωνία της λεωφόρου

Λέξικγκτον και της 53ης οδού. 'Οπως πλησίαζα, είδα έναν ηλικιωμένο, ασπρομάλλη και πολύ καθωσπρέπει κύριο να κοντοστέκεται, ν' ανταλλάσσει χειραψία με τον Τζόι και να αν οίγει κουβέντα μαζί του για μερικά λεπτά. Κάθε άλλο παρά ο τύπος που θα περιμένει κανείς να τον δει να τα λέει μ' έναν επαγγελματία φονιά. Κάποιος φίλος; Κάποιος πελάτης; Συνεργός; Δεν τον ρώτησα, αλλά ούτε και ο Τζόι έδειξε καμιά διάθεση να μ' ενημερώσει.Ά

-Τα λόγια κι οι σκέψεις σ' αυτό το βιβλίο είναι όλα του Τζόι Έβαλα τα δυνατά μου για να μη παρασυρθώ και βάλω στο στόμα του τα δικά μου συναισθήματα. Σ' αυτές τις σελίδες αναφέρονται πράγματα με τα οποία Δε συμφωνώ. Λέει σ' ένα σημείο π.χ., <ο υπόκοσμος δεν κατασκευάζει πρεζάκηδες>. Βέβαια κάθε άλλο παρά πιστεύω αυτό του τον ισχυρισμό. Συγκεκριμένα λογοφέραμε πάνω σ' αυτό το θέμα, ωστόσο στο βιβλίο μεταφέρω ακριβώς ό,τι μου είπε. Αυτό το βιβλίο είναι δικό του.Ά

-Αν και διαφωνούσαμε σχεδ όν σ' όλα, απ' τις εθνικές εκλογές μέχρι τον πόλεμο

του Βιετνάμ και την οργανωμένη θρησκεία, ένιωθα σιγά σιγά να εντυπωσιάζομαι

απ' αυτόν τον άνθρωπο, τη στιγμή που κανονικά θα έπρεπε να μου φέρνει αλλεργία.

Είναι μια απ' τις πιο σύνθετες προσωπικότητ ες που γνώρισα στη ζωή μου. Αδίστακτος φονιάς, μα και συνάμα, αυθόρμητος, προσιτός, κοινωνικός, εύθυμος,

εγωκεντρικός, καμιά φορά παράλογος, αλλά επί το πλείστον, φιλικός. Σε μια στιγμή που 'χα διάθεση για μαύρο χιούμορ, τον βάφτισα <ο εύθυμος δολοφόνος>. Κι αυτό ακριβώς ήταν. Τα γεγονότα εδώ παρατίθενται όπως μου τα διατύπωσε ο Τζόι. Αρχικά, όπως μου εξήγησε, δεν πίστευε ότι υπήρχε κανείς που να φέρει επάξια τον τίτλο του ειδήμονα στα ζητήματα τα σχετικά με το Οργανωμένο Έγκλημα. <Συμβαίνουν τ όσα πολλά>, συνέχισε <που κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τα γεγονότα από πρώτο χέρι. Υπάρχουν πράγματα που ούτε ο Κάρλο Γκαμπίνο δεν τα έχει υπόψη του>.Ά

-<Είμαι ειδικός μόνο σ' εκείνους τους κλάδους του οργανωμένου εγκλήματος που

έχω δουλέψει>, μας λέει ο Τζόι <Λόγου χάρη, ο υπόκοσμος ανακατεύεται με κλεμμένες μετοχές και κλεμμένα χρεώγραφα, αλλά εγώ ποτέ δεν έχω δουλέψει σ'

αυτόν τον τομέα. Ότι κι αν σου 'λεγα θα 'ταν διαδόσεις κι εδώ, σ' αυτό το βιβλίο, δε θα καταπιαστούμε με φήμες και σκόρπια λόγια, αλλά με γεγονότα>. Πάντως εγώ καλού κακού εξέτασα μερικά πράγματα απ' αυτά που μου 'λεγε για να δω κατά πόσο ανταποκρίνονταν στην αλήθεια. Σε μια περίπτωση μου είπε ότι υπήρχε στη Νέα Υόρκη μια <συνεργατική> τοκογλύφων που διακινούσε στην πιάτσα κεφάλαια ύψους πενήντα εκατομμυρίων δολαρίων. Δεν τον πίστεψα. Μερικούς μήνες αργότερα η αστυνομία διέλυσε ένα τέτοιο δίκτυο και βρήκε πάνω τους 75 εκατομμύρια δολάρια. Κάποτε πάλι όταν του είπα ότι πολύ αμφέβαλα κατά πόσο θα μπορούσε να εντοπίσει σε μια μεγαλούπολη κάποιον για τον οποίο δε γνώριζε παρά ελάχιστα πράγματα,

προσφέρθηκε να μου αποδείξει τη μαεστρία του. Ένας φίλος μου θα πήγαινε στο

Ντιτρόιτ να επισκεφτεί την οικογένεια της γυναίκας του. Ο Τζόι κι εγώ βάλαμε

ένα φιλικό στοίχημα. Τον <προσέλαβα> να μου εντοπίσει αυτόν τον άνθρωπο στο

Ντιτρόιτ. Το μόνο στοιχείο που του 'δωσα ήταν η ώρα της άφιξής του στη συγκεκριμένη πόλη. Δεν του αποκάλυψα το πατρικό επώνυμο της γυναίκας του

φίλου, ούτε πού παντρεύτηκαν, ούτε του έδωσα τ ο οποιοδήποτε άλλο στοιχείο

που θα μπορούσε να τον βοηθήσει στην έρευνά του. Ε, λοιπόν, το βράδυ που ο

φίλος μου έφτασε στο Ντιτρόιτ, ο Τζόι τον πήρε τηλέφωνο να του πει ένα <γεια>!!Ά

-Κόντευα να τελειώσω τις σπουδές μου στο Πανεπιστήμιο των Συρακουσών, όταν έπιασα φιλίες μ' έναν παίκτη του μπέιζμπολ, έναν ανοιχτόκαρδο και ωραίο τύπο. Απ' τον καιρό όμως που έγινε η βεντέτα της ομάδας του, είχε αλλάξει κατά πολύ. Μπαίνοντας στο πετσί του ρόλου του παιχταρά, συμπεριφερόταν λίγο πολύ σαν Σούπερμαν, γιατί έτσι νόμιζε πως τον ήθελαν οι άλλοι. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τον Τζόι. Μπορεί να παίζει τον οποιοδήποτε ρόλο από τον 'Εντουαρντ Τζ. Ρόμπινσον μέχρι τον Τζωρτζ Ραφτ. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί, ανάλογα με τις περιστάσεις, κυμαίνεται από την πιο χυδαία και αλήτικη μέχρι την πιο ραφινάτη και καθωσπρέπει

.Όταν πρωτο-συναντήσει κάποιον φίλο μου, λόγου χάρη, αρχίζει την παράσταση
του <σκληρού καρυδιού>. Το αναφέρω αυτό γιατί, όπως θα προσέξει ο αναγνώστης, το στιλ του βιβλίου <παίζει>. Ο Τζό ι κάποτε γίνεται σκληρός, κάποτε απλώς το χαμίνι του Μπρονξ και κάποτε πάλι γλυκόλογος και πρόθυμος να πιάσει στο στόμα του τα ωραία λόγια τα μεγάλα. Ίσως είναι υπόθεση διάθεσης, ίσως πάλι το ζήτημα να είναι καθαρά υποκειμενικό. Πάντως έτσι μου προέκυψε από την απομαγνητοφώνηση.Ά -Στο χρονικό διάστημα που περάσαμε μαζί, μόνο μια φορά τον είδα βαθιά συγκινημένο. Το καμάρι της ζωής του ήταν ένας σκύλος του Αγίου Βερνάδου, που τον είχε κοντά του περίπου δέκα χρόνια. Κάποτε το ζωντανό αρρώστησε κι ο Τζόι δεν είχε άλλη εκλογή απ' το να το σκοτώσει. <Καρφάκι δε μου καίγεται να πυροβολήσω κάποιον στο κεφάλι και να δω τα μυαλά του να πετιούνται στον αέρα>, μου είπε <όμως σίγουρα να ξαποστείλω στον άλλο κόσμο τον σκύλο μου ήταν η πιο σκληρή πράξη π ου 'χω κάνει στη ζωή μου. Αυτό το τετράποδο, μια ζωή ολόκληρη, άλλο δεν έκανε από το να μ' αγαπάει>. Ο Τζόι για ένα φεγγάρι έπεσε σε βαθιά μελαγχολία. Τον παρατηρούσα να δέρνεται ανόρεχτα από δω και από κει. Τελικά, όταν το ξεπέρασε, ξανάγινε το σκληρό καρύδι που ήξερα.Ά -Δε θέλω να νομίσει κανείς πως προσπαθώ να ξεπεράσω το γεγονός ότι ο Τζόι είναι ένας στυγερός δολοφόνος μ' αυτή μου την αναφορά στο περιστατικό του σκύλου. Ύστερα από τόσον καιρό που πέρασα μαζί του, δεν μπορώ να υποστηρίξω ότι κατάλαβα τα βαθύτερά του κίνητρα ή την ικανότητά του να παραδέχεται αυτό που είναι χωρίς να το φέρει <βαρέως>. Κανονικά, θα 'πρεπε να νιώθω αναγούλα μ' όλα αυτά που μου 'χε εξιστορήσει. Κι όμως δε μου συνέβη κάτι τέτοιο, τουλάχιστον όχι μετά τις πρώτ ες μέρες της γνωριμίας μας. Αντίθετα ένιωσα κατάπληξη όπως, άλλωστε, κι όλοι οι άλλοι απ' τον κύκλο μου που έτυχε να τον γνωρίσουν.